Yaşam koşturmacasında gözümüzü kör eden medya ve kişisel hırslarımızla hayatta neleri kaçırıyoruz? Simitçiye selam vermeden koşa koşa vapura yetişen çalışanlar, annesine emekleri için teşekkür etmeyen evlatlar. Her gün hayatın detaylarını daha da atlıyoruz. İnsanları atlıyoruz ve tabi ki insanlığımızı. Dertleşmeden, çevreden haberdar olmadan, insanlarla ilgilenmeden bir bataklığın içine gidiyoruz. Gitgide birbirinden uzaklaşan insanlar ancak yaşlandığında uyanıyor. Nerede dostlar, nerede kendi hatrını soracak bir insan. Sohbet hattı kurmadan devam ettiğimiz yaşamı ne kadar hissediyoruz? Sohbet etmeden ve hal hatırdan anlamadan ne kadar yaşayabilir bir insan? En iyi olmanın sınırı nerede bitiyor? Kalbinizi ısıtmayan bir yaşamın ne anlamı var ki? Yalnız ve buz gibi evlerde hayatın ne önemi var?
Çevremize önem vererek yaşamaya devam etmeli. Koşturmacayı bırakıp bir an o insanları dinleyin. Sizin için emek verenleri, uğraşanları, sessiz kahramanları. Gelecekte aynı hisleri paylaşacağınızdan emin olabilirsiniz. Ufacık bir selama muhtaç olmayı kim ister? Çevreyi ve insanları anlayarak yaşamalı ve sohbet hattı kurmayı ihmal etmemeliyiz. Kendinizi daha mutlu ve daha yaşam dolu olacağınızdan emin olabilisiniz. Sohbet hattı oluşturarak insanları mutlu edecek ve siz de mutlu olacaksınız.